ΜΑΙΟς...."Ο Μάιος μας έφτασε, εμπρός βήμα ταχύνα τον προϋπαντήσουσε, παιδιά, στην εξοχή.Λουλούδια ας μαζέψουμε και ρόδα και κρίνα.Στεφάνι να πλέξουμε του Μάη μ' εκείνα..."


 






Παροιμίες για τον Μάιο

Ο Μάης ρίχνει τη δροσιά και ο Απρίλης τα λουλούδια.
Στον καταραμένο τόπο Μάη μήνα βρέχει.
Αν βρέξει ο Απρίλης δυο νερά κι ο Μάης άλλο ένα τότε
τ' αμπελοχώραφα χαίρονται τα καημένα.

Τον Μάη κρασί μην πίνετε κι ύπνο μην αγαπάτε.
Όποιος φιλάει τον Αύγουστο, τον Μάη θερίζει μόνος.
Τον Απρίλη και το Μάη κατά τόπους τα νερά.
Οντά 'πρεπε δεν έβρεχε κι ο Μάης χαλαζώνει.
Μάης πενταδείληνος και πάντα δείλι θέλει.
Στο κακορίζικο χωριό το Μάη ρίχνει το νερό.
Όταν πρέπει δε βροντά και το Μάη δροσολογά.
Οπού σπείρει ή δε σπείρει, το Μάη μετανοεί.
Ο Απρίλης με τα λούλουδα κι ο Μάης με τα ρόδα.
Σαν έπρεπε δεν έβρεχε, το Μάη εχαμοβρόντα.
Ο Μάης φτιάχνει τα σπαρτά κι ο Μάης τα χαλάει.
Μην πάρεις το Μάη άλογο, μήτε γυναίκα τη Λαμπρή.
Το Μάη βάζε εργάτες κι ας είναι κι ακαμάτες.
Ο Απρίλης ο γρίλλης, ο Μάης ο πολυψωμάς.
Το Μάη εγεννήθηκα και μάγια δε φοβούμαι.
Ένας κούκος (ή χελιδόνι) δε φέρνει την άνοιξη.
Μάης άβρεχος, μούστος άμετρος.
Ζήσε Μάη μου , να φας τριφύλλι.
Ο Απρίλης έχει τ' όνομα κι ο Μάης τα λουλούδια.
Ο γάμος ο μαγιάτικος πολλά κακά αποδίδει.
Μάης άβροχος, τρυγητός χαρούμενος.
Μήνας που δεν έχει ρο, ρίξε στο κρασί νερό.
Απρίλης, Μάης, κοντά ειν' το θέρος.
Ο Μάιος ονομάστηκε έτσι από τη ρωμαϊκή θεότητα Maja (Μάγια).
Το όνομα Μάγια προήλθε από την ελληνική λέξη Μαία (που σημαίνει τροφός και μητέρα) τη μητέρα του Ερμή, που ήταν προσωποποίηση της γόνιμης Μάνας-Γης.
Επειδή συνηχεί με τη μαγεία, θεωρείται μήνας ευνοϊκός γι' αυτήν.Η πρώτη μέρα του Μάη, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, συνδέεται με τη νίκη της Άνοιξης κατά του Χειμώνα και την ήττα του θανάτου από τη ζωή.
Η φυσιογνωμία του Μαίου στη λαϊκή αντίληψη είναι δίσημη:
συνυπάρχει σ' αυτήν το καλό και το κακό, η αναγέννηση και ο θάνατος.
Αργότερα, η αρχική αυτή έννοια χάθηκε και τα έθιμα επιβίωσαν απλώς ως λαϊκές γιορτές, από τις ελάχιστες χωρίς θρησκευτικό περιεχόμενο που έχουν διατηρηθεί ως τις μέρες μας με εκδηλώσεις που απαντώνται στον λαϊκό πολιτισμό πολλών ευρωπαϊκών λαών. 


Αρχαίες εορτές το μήνα Μάιο

Τα Ανθεστήρια
Ήταν η γιορτή των λουλουδιών. Ήταν η πρώτη επίσημη γιορτή ανθέων των Ελλήνων. Με μεγαλοπρέπεια βάδιζαν προς τα ιερά πομπές με κανηφόρες, που έφερναν άνθη. Τα Ανθεστήρια διαδόθηκαν και πήραν πανελλήνια μορφή.

Ιερά Θαργήλια
Τότε πρόσφεραν τις απαρχές του θερισμού των δημητριακών στη Δήμητρα. Δρώμενο των Θαργηλίων ήταν το μαστίγωμα της βουλίμου: πείνας.Στα Θαργήλια, γιορτή που έδινε και το όνομά της σ' ολόκληρο τον μήνα (που αντιστοιχούσε κατά ένα μέρος στον δικό μας Μάιο), σχημάτιζαν μια λατρευτική πομπή προς τιμή του Ήλιου και των Ωρών (=Εποχών), που συντελούσαν στην ωρίμανση των καρπών. Στην πομπή περίφεραν ένα πράσινο κλαδί που μόλις είχε αποκτήσει φύλλα. Το τύλιγαν με ταινίες και κρεμούσαν σε αυτό σύκα, διάφορα ψωμάκια και μικρά φλασκιά γεμάτα κρασί, λάδι και μέλι. Το κλαδί στο τέλος της γιορτής τοποθετούνταν στις θύρες των ναών και των σπιτιών όπου έμενε ώσπου να ξεραθεί για να καεί και να αντικατασταθεί την επόμενη χρονιά από ένα νέο.
Τα Θαργήλια ήταν αγροτική γιορτή. Γινόταν προσφορά των πρώτων καρπών της νέας συγκομιδής στους θεούς, με σκοπό ο άνθρωπος να ευχαριστήσει το θείο για όσα του πρόσφερε και να εξασφαλίσει τη συνέχιση της εύνοιάς του.
Στους ρωμαϊκούς χρόνους το μήνα Μάιο, γιόρταζαν τα «Λεμούρια» μια γιορτή προς τιμή των νεκρών. Οι αρχαίοι Ρωμαίοι παρίσταναν τον Μάιο σαν έναν άνδρα μεσήλικα ντυμένο με χιτώνα και φαρδιά μανίκια έχοντας στο κεφάλι του καλάθι με λουλούδια, ενώ στα πόδια του ένα παγώνι είχε ανοίξει τη μεγάλη του ουρά.

Στα βυζαντινά χρόνιαΣτα βυζαντινά χρόνια στην Κωνσταντινούπολη πραγματοποιούνταν ειδική τελετή στο Στάδιο της πόλης με την παρουσία του αυτοκράτορα στη διάρκεια της οποίας ο λαός υποδεχόταν με ύμνους τον ερχομό της άνοιξης.



Έθιμα το μήνα Μάιο

Μαγιάτικο στεφάνι ή μαγιοστέφανο
«Πιάνω το Μάη» - Έθιμο Πρωτομαγιάς

Ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς έχει να κάνει με την ανθρώπινη χαρά
για την άνοιξη, τη βλάστηση. Απότοκο των δοξασιών αυτών είναι
το μαγιάτικο στεφάνι στην πόρτα των σπιτιών από διάφορα άνθη και καρπούς.
Την πρώτη μέρα του Μάη, αναζητούμε στη Φύση την ομορφιά και τη δροσιά της Άνοιξης. Κόβουμε λουλούδια από τους αγρούς για να πλέξουμε πολύχρωμα στεφάνια που θα κρεμάσουμε στη συνέχεια στις πόρτες των σπιτιών.
Το έθιμο της Πρωτομαγιάς να στολίζουμε τις πόρτες των σπιτιών με στεφάνια λουλουδιών έρχεται από τα πολύ παλιά χρόνια και τότε συμβόλιζε την υποδοχή της δύναμης της φύσης στο σπιτικό.
Στα μέρη της Μικράς Ασίας σε κάθε στεφάνι έβαζαν, εκτός από λουλούδια,
ένα σκόρδο για τη βασκανία, ένα αγκάθι για τον εχθρό κι ένα στάχυ για την καλή σοδειά.
Το μαγιάτικο στεφάνι στόλιζε τις πόρτες των σπιτιών
ως του Αϊ - Γιαννιού του Θεριστή και τότε το καίγανε στις φωτιές του αγίου.
Το μαγιοστέφανο, φτιάχνεται από εφτά ειδών λουλούδια και έχει δύναμη μαγική-αποτροπιαστική. Σε κάθε στεφάνι βάζουν σκόρδο για τη βασκανία, αγκάθι για τον εχθρό, στάχυ για να φέρει ευφορία.
Για να πιάσουν οι ευχές που έκαναν οι νοικοκυρές παλιότερα, το μαγιάτικο στεφάνι έπρεπε να γίνεται από συγκεκριμένα λουλούδια:
Ανθισμένο σπίτι: Tραντάφυλλα, γαρούφαλα, βιόλες, πασκαλιές (λιλά), γεράνια.
Ευτυχία του σπιτιού: Kλωνάρια ανθισμένα από αγιόκλημα και από ελιά.
Γεμάτο σπίτι: Στάχια και λουλούδια του κάμπου, όπως μαργαρίτες, παπαρούνες.
Για τη γλωσσοφαγιά: Μια κουκκιά (φυτό) με τις ρίζες και τους καρπούς της.
Για την αγάπη των κοριτσιών του σπιτιού:
Eνα κλωνάρι λιγαριά.
Για το μάτι: Eνα κεφάλι σκόρδο, κρεμασμένο στη μέση στο στεφάνι για να φαίνεται.
Στα Δωδεκάνησα , μαζεύουν ένα λουλούδι που το λένε "ανοιχτομάτη" και
πιστεύουν πως όποιος το έχει είναι πάντα γερός και τυχερός.
Μια δοξασία σχετική με το Μάη αναφέρεται στο πρωινό νερό και
την πρωινή του δροσιά που έχει εξαγνιστική και ανανεωτική δύναμη.

Ο Μάης των Αγροτών - Πρωτομαγιά 

Οι αγρότες επιλέγουν να φτιάξουν το Μάη τους με πρασινάδες και καρπούς, σκόρδο για τη βασκανία και αγκάθι για τον εχθρό. Στο Ρέισδερε της Σμύρνης, οι αγρότες, την παραμονή της Πρωτομαγιάς πήγαιναν στην εξοχή για να κόψουν οτιδήποτε είχε καρπό: σιτάρι, κριθάρι, κλαδιά συκιάς με τα σύκα, σκόρδα, κρεμμύδια, κλαδιά αμυγδαλιάς με τα αμύγδαλα, κλαδιά ροδιάς με τα ρόδια. Στην Αγιάσο, κάνουν στεφάνια από όλα τα λουλούδια και βάζουν μέσα "δαιμοναριά", άγριο χόρτο με πλατιά φύλλα και κίτρινα λουλούδια για να δαιμονίζονται οι γαμπροί. Στη Σέριφο, αποβραδίς, κρεμούν στην πόρτα ένα στεφάνι από λουλούδια τσουκνίδες, σκόρδο και κριθάρι.

Μαγιόξυλο

Σε χωριά της Κέρκυρας, οι κάτοικοι περιφέρουν έναν κορμό κυπαρισσιού, ο οποίος είναι σκεπασμένος με κίτρινες μαργαρίτες και γύρω του έχει ένα στεφάνι με χλωρά κλαδιά. Με το μαγιόξυλο αυτό, οι νέοι εργάτες ντυμένοι με κάτασπρα παντελόνια και πουκάμισα και κόκκινα μαντήλια στο λαιμό βγαίνουν στους δρόμους, τραγουδώντας το Μάη.


Μαγιόπουλο - Πρωτομαγιάς έθιμο

Τα έθιμα της Πρωτομαγιάς περιλαμβάνουν μιμικές πράξεις για άμεση και παραστατική αναπαράσταση της αναγέννησης της φύσης.
Η ανάσταση του Μαγιόπουλου (που το ονομάζουν ακόμα Φουσκοδένδρι ή Ζαφείρη).
Ένας έφηβος στολισμένος με λουλούδια εμιμείτο στους αγρούς τον πεθαμένο τάχατες Διόνυσο. Χορός από προσωπιδοφόρους τον συνοδεύει τραγουδώντας.
Οι κόρες του χωριού, οι «Ευανθίες», (ως μυροφόρες) του τραγουδούσαν τον «Κομμό»: το θρήνο και τον οδυρμό, όσο να αναστηθεί και μαζί με αυτόν όλη η φύση.

Κομμός:
«Ποιος σόκοψε τις ρίζες σου και στέγνωσε η κορφή σου.
Τι μόκαμες λεβέντη μου, τι μόκαμες ψυχή μου.
Ξεσφάλισε τα μάτια σου».
Σύμφωνα με τους λαογράφους, το έθιμο αυτό έχει την αρχή του στα Αδώνια των αρχαίων.
«Τον Ζαφείρη τον παρίσταναν και διά μικρού ξύλινου ειδώλου νέου ανδρός, που το επήγαινον εις την εκκλησίαν να λειτουργηθεί.
Έπειτα το μετέφεραν εις το λιβάδι όπου ετελείτο το δρώμενον».
Στον Άγιο Λαυρέντιο του Βόλου, ο Μάης ενσαρκώνεται στο Μαγιόπουλο, ένα παιδί στολισμένο με λουλούδια. Στη Ναύπακτο, το μαγιόπουλο συνοδεύουν γέροι με φουστανέλες βαστώντας στο ένα χέρι κουδούνια, στολισμένα με ανθισμένη ιτιά.
Στο Ζαγόρι της Ηπείρου, τα κορίτσια του χωριού παίζουν το Ζαρείφη.
Ένα παιδί, ξαπλώνει στο χλωρό χορτάρι και τα κορίτσια το στολίζουν με άνθη και πράσινα κλαδιά. Ύστερα, κάθονται γύρω του και αρχίζουν το θρήνο και τον οδυρμό.
Το ίδιο έθιμο, τελείται την Πρωτομαγιά και στην Καστανιά Στυμφαλίας και ονομάζεται Φουσκοδέντρι.


Η ανάσταση του Μαγιόπουλου:
ένας έφηβος μιμείται στα ξέφωτα του δάσους τον πεθαμένο Διόνυσο. Κοπέλες τον στόλιζαν με άνθη και του τραγουδούσαν τον «κομμό, το θρήνο και τον οδυρμό, μέχρι που να «αναστηθεί» και μαζί με αυτόν όλη η φύση.
Παλιά κάθε νέος έβαζε στο πέτο του σακακιού του ένα γαρύφαλλο ή ένα μπουμπούκι τριαντάφυλλο που το λένε "Μαγιόπουλο" και τα κορίτσια στόλιζαν τα μαλλιά τους με άνθη και τις λένε "Μαγιοπούλες".
Χόρευαν και λέγανε το μαγιάτικο τραγούδι
Τώρα είναι Μάης και άνοιξη
τώρα είναι το καλοκαίρι
τώρα κι ο ξένος βούλεται
στον τόπο του να πάει.
Βάζει τα πέταλα χρυσά
και τα καρφιά ασημένια
και τα χαλινοχάμουρα
κι αυτά μαλαματένια

το Πήδημα της φωτιάς

Παραμονή Πρωτομαγιάς, νέοι και γυναίκες μεγάλης ηλικίας μαζεύονται μόλις δύσει ο ήλιος και ανάβουν φωτιές με ξερά κλαδιά που έχουν συγκεντρώσει αρκετές μέρες πριν. Όσο η φωτιά είναι αναμμένη οι γυναίκες χορεύουν κυκλικούς χορούς γύρω από τη φωτιά και τραγουδούν παραδοσιακά τραγούδια για την Πρωτομαγιά.
Το Μάη που σήμερα προβάλλει στη γη
χορεύει το πρόβατο, τ 'αρνάκι βελάζει
κι η νύφη που στόλισαν χορεύει και πάλι
Ο Μάιος μας έφτασε , εμπρός βήμα ταχύ
να τον προϋπαντήσουμε παιδιά στην εξοχή.
Πάμε κι εμείς να πάρουμε μη χάνουμε καιρό
Μας λείπει ένα τριαντάφυλλο κι ένα κλαρί χλωρό
όξω ψύλλοι , μέσα Μάη

Τα νέα παιδιά, αφού βρέξουν τα μαλλιά και τα ρούχα τους, πηδούν πάνω από τις φωτιές σαν μία συμβολική πράξη που αποσκοπεί στο να διώξει τον χειμώνα και την αρρώστια. Στην συνέχεια όλοι παίρνουν έναν δαυλό από φωτιά και την πηγαίνουν στο σπίτι τους για να φύγουν όλα τα κακά.


Έθιμα Αναγέννησης Μάη

Πολλά έθιμα της Πρωτομαγιάς, ξεκινούν από την αντίληψη ότι ο Μάιος
κάνει τα πάντα νέα. Μια νέα ζωή αρχίζει για τον άνθρωπο, όπως και για τη Φύση.
Σε πολλά μέρη, όλα μέσα στο σπίτι πρέπει να ανανεωθούν.
Στα Άγραφα, την Πρωτομαγιά, αδειάζουν από το βράδυ τα δοχεία.
Δεν αφήνουν στάλα νερό μέσα. Τα ξημερώματα, τα κορίτσια παίρνουν τις στάμνες και πηγαίνουν στη βρύση. Την αλείφουν με βούτυρο, τη στολίζουν με λουλούδια, παίρνουν νερό και το πηγαίνουν σπίτι. Με το νερό αυτό, βάζουν μικρά παιδιά, τα οποία είναι καθαρά, να βρέξουν τους κάδους, όπου κοπανούν το γάλα και τα ζώα.
Στο Ξηροχώρι της Εύβοιας, τα κορίτσια στολίζουν με λουλούδια και τα πηγάδια.
Στην Κορώνη, το ράντισμα αυτό γίνεται με θαλασσινό νερό το οποίο ρίχνουν για το καλό, ακόμα και στα κεφάλια των παιδιών τους.
Την ημέρα της πρωτομαγιάς πρωί- πρωί, οι νοικοκυρές των σπιτιών σηκώνονταν νωρίς  για να δουν τι τους είχαν εναποθέσει άλλοι έξω από την πόρτα τους. Στεφάνι, τριαντάφυλλο, αν είχαν λεύτερες κόρες ή αγκάθι, κάποιοι που δεν συμπαθούσαν την οικογένεια.
Την Πρωτομαγιά , στην Σκόπελο ,πλέκουν στεφάνια με λουλούδια και
τα χαρίζει η νύφη στην πεθερά.Το στεφάνι πρέπει να έχει οπωσδήποτε μια μεγάλη κορδέλα, που την δένουν φιόγκο και στερεώνουν επάνω του ένα χρυσό νόμισμα,
τον πρώτο χρόνο. Συνοδεύεται με καλαθάκι γεμάτο κουλουράκια
και την απαραίτητη κανάτα, που περιέχει γάλα και καφέ.
Τα χαράματα της Πρωτομαγιάς στην Κοζάνη, όλα τα κορίτσια του χωριού ντύνονται με τοπικές παραδοσιακές φορεσιές και βγαίνουν έξω από το χωριό. Εκεί μαζεύουν λουλούδια και κάνουν στεφάνια. Τρίβουν τα μάγουλά τους για να κοκκινίσουν με τις "κουκλίτσες" (παπαρούνες) και δένουν στο κεφάλι ή στη μέση χλωρή βρίζα για να μην πονούν. Στη συνέχεια χορεύουν και τραγουδούν παλαιά δημοτικά τραγούδια που αναφέρονται στο Μάη και αργότερα, μέσα στο πρωινό, κατεβαίνουν στην πλατεία του χωριού όπου και χορεύουν κρατώντας λουλούδια.

"Μαγικό" διώξιμο των φιδιών, ποντικών και
ενοχλητικών ζωυφίων - Ξόρκια Πρωτομαγιάς

Στην Ήπειρο, την παραμονή της Πρωτομαγιάς, τα παιδιά πηγαίνουν στους κήπους, χτυπώντας μαγειρικά σκεύη και λέγοντας
" Όξω ψύλλος και ποντίκι,
Μες' αρνί με το κατσίκι"
Ενήλικες και παιδιά για να προστατεύονται όλο το χρόνο
από τα φίδια, τη Πρωτομαγιά δεν έμπαιναν για δουλειές
στα χωράφια και ευκαιρίας δοθείσας έλεγαν το ξόρκι εναντίον των φιδιών:
Σήμερα Πρωτομαγιά
Βγαίνουν τα φίδια απ΄ τη φωλιά
Ούτε ήλιος να τα δει
Ούτε μπροστά μου να φανεί

Μάγια

Δοξασίες σχετικές με τα μάγια, εξαιτίας της παρετυμολογίας του ονόματός του μήνα, συνδέονταν στην παράδοση του λαού με τον Μάιο και τη βλαπτική του ιδιότητα. Αυτό οφείλεται στο ότι κατά τα ρωμαϊκά χρόνια τελούνταν γιορτές προς τιμήν των νεκρών. Ήταν ο μήνας των νεκρών και οι θνητοί δεν έπρεπε να τους προσβάλλουν. Σε πολλά μέρη δε γίνονται γάμοι το μήνα Μάιο.
Παλιότερα, που η πίστη διατηρούσε στοιχεία δεισιδαιμονίας, μία από τις κουλούρες της Μεγάλης Πέμπτης φυλαγόταν στο εικονοστάσι για να καταναλωθεί την Πρωτομαγιά, για να προστατεύονται τα μέλη της οικογένειας από τα μάγια.
Πολλοί πιστεύουν ακόμη και σήμερα ότι ο Μάιος είναι ο μήνας που πιάνουν τα μάγια και οι μάγισσες. Πιστεύουν ότι τη νύχτα της Πρωτομαγιάς, μπορούν να κλέψουν τη σοδειά, όπως το γάλα των ζώων τους.



Το έθιμο του Κλήδωνα

Την παραμονή της πρωτομαγιάς τα κορίτσια του χωριού στο δήμο Κόζιακα, μαζεύουν κλήδωνα (είδος λουλουδιού) και άλλα λουλούδια και τα βάζουν μέσα σε μια στάμνα.
Στη συνέχεια, κάνουν το γύρο του χωριού κρατώντας την και τραγουδώντας:
"Συμμαζευτείτε λυγερές να βάλουμε τα κλήδωνα.
Να μπουν ξανθά, να μπουν λαμπρά καλορίζικα...".

Έπειτα, μαζεύονται στην πλατεία του χωριού και χορεύουν γύρω από την καλύβα, την οποία έφτιαξαν την ίδια ημέρα τα αγόρια του χωριού. Όταν τελειώσουν το χορό, κρύβουν τη στάμνα με τα λουλούδια από τα αγόρια και εκείνα ψάχνουν να τη βρουν. Το επόμενο βράδυ, τα κορίτσια με τη στάμνα γεμάτη λουλούδια γυρίζουν στους δρόμους του χωριού τραγουδώντας αυτήν τη φορά:
"Συμμαζευτείτε λυγερές για να βγάλουμε τα κλήδωνα.
Να βγουν ξανθά, να βγουν λαμπρά καλορίζικα...".

Τέλος, μαζεύονται στην πλατεία όπου φανερώνουν τη στάμνα και βγάζουν από μέσα τα λουλούδια, ευχόμενες για την καλή τους τύχη. Στη συνέχεια, θα κάψουν την καλύβα και γύρω από αυτή θα στηθεί χορός από τα κορίτσια και τα αγόρια.



Το Πρωτομαγιάτικο έθιμο της "πιπεριάς"

Aπό τα χαράματα της Πρωτομαγιάς, ντύνουν έναν άνθρωπο του χωριού «πιπεριά».
Τον βάζουν σε όλο το σώμα του φτέρες, τόσες πολλές που τον σκεπάζουν ολόκληρο. Του κρεμάνε ένα κουδούνι και αυτός είναι ο «πιπεριάς». Ακολουθεί ένας άλλος συγχωριανός, που βαστάει ένα τσαπί, ακουμπισμένο στην πλάτη του.
Αυτός είναι ο «γεωργός». Πίσω τους ακολουθεί μια μεγάλη ομάδα.
Μπροστά ο «πιπεριάς» με το «γεωργό» και πίσω οι άλλοι,
γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι σε όλο το χωριό και τραγουδάνε:

«Πιπεριά γλυκιά ροδιά
γλήγορα στον Αη-Λια
κι Αη-Λιάς στον ουρανό
για να βρέξει θιος νερό
για τα στάρια, για τα κθάρια
για τ' φτωχού τα παρασπόρια
κάθε στάχυ και πινάκι
και χειρόβολο δεμάτι
Γούρνες γούρνες το κρασί
αυλάκια αυλάκια το νερό
κι ο γιωργός με το τσαπί
να στουμών' καλά τη γη».

Μόλις λένε το τραγούδι, ο νοικοκύρης του σπιτιού τους ραντίζει με νερό.
Ο «γεωργός» τότε με το τσαπί βαράει δύο τσαπιές στο χώμα έξω από το σπίτι.
Ο νοικοκύρης ύστερα τους φίλευε και φεύγουν. Με τα χρήματα που θα μαζέψουν κάνουν γλέντι το μεσημέρι στην πλατεία του χωριού και μαζεύονται όλοι οι χωριανοί για να φάνε και να πιούνε.
Στις Ροβιές ο «πιπεριάς» φοράει κι αδιάβροχο, γιατί τον καταβρέχουν με τις μάνικες. Εκτός από φτέρες, τον σκεπάζουν με στάρια, κριθάρια και κλωνάρια από φοινικιές. Του φοράνε πολλά κουδούνια και το σχοινί που τα δένουν είναι αρκετά μακρύ, για να τον τραβάνε όσοι τον ακολουθούν. Το τραγούδι που τραγουδούν είναι:

"Πιπεριά πιπεριά
πιπεριά στον Αη-Λια
και ο Αη-Λιάς στον Ουρανό
για να ρίξ' ο θιός νερό
για τα στάρια, για κθάρια
του θεού τα παραγάδια
κι ο Ψαρός με το τσαπί
να χαλάει την αυλή»
Στην Ιστιαία «πιπεριά» ντύνεται μια γυναίκα λυγερόκορμη.
Το τραγούδι που λένε μοιάζει με του Αρτεμισίου, με τη διαφορά ότι δεν ακούγονται οι στίχοι
«κάθε στάχυ και πινάκι / και χειρόβολο δεμάτι»,
ενώ οι δύο τελευταίοι στίχοι είναι
«πιπερός με το τσαπί / να στομώσει το νερό».


Πρωτομαγιά στα Ξηρονορίτηκα χωριά- έθιμα της ημέρας

Την παραμονή της πρωτομαγιάς στα Ξηρονορίτηκα χωριά λούζονταν, άλλαζαν, σταματούσαν να γνέθουν και άναβαν το καντήλι. Πρωί- πρωί οι νοικοκυρές έκοβαν κοτσικόβεργες, αγριολούλουδα από τις αποκράδες, έπλεκαν και κρέμαγαν πάνω από την κύρια είσοδο του σπιτιού το Μαγιάτικο στεφάνι. Νύχτα ακόμη πριν φέξει η μέρα, δάγκωναν σκόρδο για το μάτι και κουμπώναν. Με το κούμπωμα επιτίθενται για να κατανικήσουν ανθρώπους, πνεύματα, πουλιά, ζώα και φυσικά φαινόμενα ή να αποκρούσουν τις κακές διαθέσεις που στρέφονταν εναντίον τους.
Επαναλάμβαναν τρεις φορές:

σε κούμπωσα σε κλείδωσα
σαΐτα στο λαιμό σου...

Με το κούμπωμα της Πρωτομαγιάς στρέφονταν εναντίον των πουλιών που κελαηδούν και εναντίον των γαϊδάρων που γκαρίζουν. Οι ενήλικες έτρωγαν καλά το πρωί και είχαν μεγάλο φόβο μην ακούσουν λάλημα τρυγονιού (είναι η μεγάλη Εαρινή αποδημία προς βορρά των μεταναστευτικών πουλιών αυτές ακριβώς τις μέρες).
Εάν άκουγαν να κελαϊδεί τρυγόνα τότε έτρεχαν να δουν το κλαδί που καθόταν το πουλί. Εάν το κλαδί ήταν χλωρό, τότε πάει καλά, εάν όμως το κλαδί ήταν ξερό τότε αυτός κουμπωνόταν και περίμενε να πεθάνει πολύ γρήγορα.

Οι γυναίκες κούμπωναν, απέκρουαν τον γάιδαρο, γιατί το γκάρισμά του τον Μάη είναι ξεδιάντροπο κάλεσμα ερωτικού συντρόφου. Τα παιδιά κούμπωναν τον κούκο, απόκρουαν και ευθαρσώς δήλωναν την αποστροφή τους για την ζωή του κούκου. Ο κούκος είναι ακραία μοναχικός, φωλιά δεν φτιάχνει, τα αυγά του τα γεννάει σε φωλιές άλλων πουλιών και τα παιδιά του τα μεγαλώνουν άλλα πουλιά. Τα παιδιά μετά το πρώτο κούμπωμα έκαναν και δεύτερο δικό τους. έτρωγαν ζουγκάρια και κουμπώναν τα φίδια επαναλαμβάνοντας τρεις φορές:

Ζώγκο, ζώγκο έφαγα
Και φίδι δεν φοβάμαι

Κατά τις οχτώ το πρωί οι κοπέλες οι ανύπανδρες, έφηβες και μεγαλύτερες μαζεύονταν σ΄ ένα σπίτι και στόλιζαν με λουλούδια και πρασινάδες ένα κορίτσι οχτώ έως εννέα χρονών, την Πιπεργιά.
Μια κοπέλα έπαιρνε ένα κανάτι γεμάτο νερό, μια άλλη ένα σκαλιστήρι, δύο τρεις άλλες, καλάθια για τα φιλέματα και όλη η παρέα περιφερόταν στις αυλές των σπιτιών και τραγουδούσε την Πιπεριά.
Τη στιγμή που τραγουδούσαν η κοπέλα με το σκαλιστήρι σκάλιζε το χώμα της αυλής και η κοπέλα με το κανάτι κατάβρεχε την πιπεριά και το σκαλισμένο χώμα.

Πιπεριά και λιγιργιά
γλήγορα στον αι λιά
κι Αι Λιας στον ουρανό
για να βρέξ΄ θεός νερό
για τα στάρια τα κριθάρια
του θεού τα παρασπόρια
αυλάκι αυλάκι το νερό
να το γέννημα σωρό
γούρνες γούρνες το νερό
κούπες κούπες το κρασί
πιπεριά με το τσαπί
να στομώνει το νερό.

Το γιόμα τελείωνε η γύρα και όσες κοπέλες συμμετείχαν στην Πιπεριά μαζί με άλλες παντρεμένες και ελεύθερες αλλά έμπειρες νοικοκυρές, μαζεύονταν σ΄ ένα σπίτι και επιδίδονταν να φτιάξουν σε φαγητά τα φιλέματα αλλά και άλλα που έφερναν από τα σπίτια τους. οι κοπέλες που δεν μαγείρευαν κάθονταν σ΄ ένα δωμάτιο ολόγυρα και τραγούδαγαν μέχρι να ετοιμαστεί τα φαγητά. Μετά έτρωγαν και έπιαναν το χορό, τραγούδαγαν και χόρευαν. Το απόγευμα κατέφθαναν οι μητέρες των κοριτσιών, άλλες ζωηρές γυναίκες και γριές και μετέφεραν τον χορό στην αυλή για ένα γενικό ξεφάντωμα των γυναικών μέχρι το βράδυ.



Μαγιάτικο γαϊτανάκι έθιμο Αγγλίας

Στην σύγχρονη Αγγλία υπάρχουν έθιμα που συνδέονται με
τη Πρωτομαγιά και έχουν τις ρίζες τους
σε προχριστιανικές παραδόσεις των Δρυίδων.
Οι Δρυίδες ήταν Κέλτες πολυθεϊστές που ευημερούσαν στη Βρετανία πριν
την εξάπλωση των Ρωμαίων, και οι οποίοι γιόρταζαν την Πρωτομαγιά ως τη μεσαία μέρα του χρόνου (αφού για τους Κέλτες ο τελευταίος μήνας του χρόνου ήταν ο Οκτώβριος).
Όταν έφτασαν στην Βρετανία οι Ρωμαίοι, έφεραν μαζί τους τα δικά τους έθιμα, και συγκεκριμένα μια πενθήμερη γιορτή των λουλουδιών, τα Floralia, που γιορταζόταν γύρω στην Πρωτομαγιά.
Με τα χρόνια, τα Ρωμαϊκά Floralia συνδιάστηκαν με τα υπάρχοντα Κελτικά έθιμα,
τα οποία στη συνέχεια καταπιέστηκαν από τους Χριστιανούς
ως παγανιστικά, επανήλθαν το Μεσαίωνα.
Το αγγλικό γαϊντανάκι λέγεται Maypole, δηλαδή Μαγιάτικο Κοντάρι, και είναι από τα πιο χαρακτηριστικά έθιμα της Πρωτομαγιάς. Παλιά οι άνθρωποι συνήθιζαν να κόβουν μικρά δέντρα σε κοντάρια και να τα καρφώνουν στους κήπους τους ως ένδειξη ότι φτάνει το καλοκαίρι. Τα κοντάρια αυτά τα στόλιζαν με λουλούδια που μάζευαν την Πρωτομαγιά, και χόρευαν γύρω τους κυκλικούς χορούς γιορτάζοντας έτσι την αναγέννηση της φύσης.
Γύρω στον 19ο αιώνα, πρόσθεσαν τις πολύχρωμες κορδέλες,
μάλλον επηρεασμένοι από τις Ιταλικές θεατρικές παραστάσεις τις εποχής, που χρησιμοποιούσαν πολύχρωμες κορδέλες στα χορευτικά τους.
Κάπως έτσι το Μαγιάτικο Κοντάρι, μια παράδοση με ρίζες στις αρχαίες ιεροτελεστίες γονιμότητας, με επιρροές από Δρυίδες, Ρωμαίους και διάφορους άλλους Ευρωπαίους, έφτασε στις μέρες μας να είναι μια πολύχρωμη γιορτή για παιδιά.



Γιορτές το μήνα Μάιο

21 Μαΐου Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης
την ημέρα της γιορτής των αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης,
στη Μακεδονία γιορτάζουν τα Αναστενάρια.
Οι αναστενάρηδες χορεύουν αντικριστά πάνω σε αναμμένα κάρβουνα βγάζοντας «ιερές» κραυγές. Ένα έθιμο, που έφεραν οι πρόσφυγες της Ανατολικής Θράκης και
συνεχίζεται μέχρι σήμερα στο Λαγκαδά και στο χωριό των Σερρών Αγία Ελένη.
Οι αναστενάρηδες πατούν πάνω στα κάρβουνα και ψιθυρίζουν
"στάχτη να γίνει, στάχτη να γίνει...", για να διώξουν κάθε κακό.

29 Μαΐου άλωση της Κωνσταντινούπολης
Μέσα στις χαρές του Μαΐου έρχεται και η αποφράδα μέρα, στις 29 του μηνός, η πικρή μέρα της άλωσης της Κωνσταντινούπολης. Όπως λέει ο θρύλος, ο παπάς που λειτουργούσε στην εκκλησία της Αγίας Σοφίας, ακούγοντας τον καλπασμό των βαρβάρων και τις κραυγές των τρομαγμένων πιστών, πήρε το δισκοπότηρο με τα ιερά σκεύη της μεταλήψεως και βγήκε από το ιερό. Εκείνη τη στιγμή, στρατιώτες μπήκαν στην εκκλησία και όρμησαν στον ιερέα, αλλά εκείνος, με σταθερό βήμα, χάθηκε μέσα από μια σχισμή του τοίχου που έκλεισε αμέσως πίσω του.


Τραγούδια για το Μάη 

"Ο Μάιος μας έφτασε, εμπρός βήμα ταχύνα τον προϋπαντήσουσε, παιδιά, στην εξοχή.Λουλούδια ας μαζέψουμε και ρόδα και κρίνα.Στεφάνι να πλέξουμε του Μάη μ' εκείνα..."

πηγή :paidika.gr

ΑΙΝΙΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΑΚΙΑ....Τι είναι;....Είναι εκείνο το λουλούδι άσπρο άσπρο και αγνό,που το πήρε η παναγίτσα να γεννήσει το Χριστό...






Διατήρηση της Ενέργειας

Το Ταξίδι της Ηλεκτρικής Ενέργειας


           Το Ταξίδι της Ηλεκτρικής Ενέργειας


 
Το ταξίδι που κάνει το ηλεκτρικό ρεύμα μέχρι να φτάσει στα σπίτια μας, είναι μεγάλο. Το ηλεκτρικό ρεύμα παράγεται σε μεγάλα εργοστάσια που λέγονται σταθμοί παραγωγής  από ύλες όπως είναι ο λιγνίτης, το αέριο, το πετρέλαιο κ.α Υπάρχουν όμως και άλλες πηγές ενέργειας, οι λεγόμενες καθαρές, όπως ο ήλιος, το νερό και ο αέρας ,οι οποίες αν αξιοποιηθούν, παράγουν και αυτές ηλεκτρικό ρεύμα.Έχει αναρωτηθεί όμως κανείς πως από τους σταθμούς παραγωγής το ρεύμα φτάνει σε κάθε σπίτι; Είναι απλό. Η μεταφορά γίνεται με τη βοήθεια πυλώνων αλλά και με μεγάλες ξύλινες ή τσιμεντένιες κολώνες,στις οποίες στηρίζονται οι αγωγοί ρεύματος (χοντρά γυμνά καλώδια). Όλα αυτά μαζί, αποτελούν το Εθνικό Δίκτυο Μεταφοράς ηλεκτρικού ρεύματος.

Η ΤΑΣΗ ΤΟΥ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ


Το ηλεκτρικό ρεύμα όταν φεύγει από το σταθμό παραγωγής είναι πάρα πολύ δυνατό. Η δύναμη αυτή του ρεύματος ονομάζεται τάση. Η τάση του ηλεκτρικού μετριέται σε volt. H υψηλή τάση στο ρεύμα είναι εξαιρετικά επικίνδυνη. Το ρεύμα ψάχνει να βρει τον πιο σύντομο δρόμο προς τη γη. Για το λόγο αυτό δεν αγγίζουμε ποτέ γυμνά καλώδια, γιατί τότε το ρεύμα θα περάσει από το σώμα μας με κατεύθυνση προς τη γη και θα πάθουμε ηλεκτροπληξία.
 
Στις μεγάλες πόλεις το δίκτυο περνάει υπόγεια.

Παίζω με την Κοινωνική και Πολιτική Αγωγή στην Ε΄και ΣΤ΄τάξη

Παίζω με τα Αγγλικά στην Ε΄και ΣΤ΄τάξη .