Το εκπαιδευτικό σύστημα στην Αγγλία και Ουαλία .




Στην Αγγλία και στην Ουαλία η γενική υποχρεωτική εκπαίδευση απευθύνεται σε όλα τα παιδιά που είναι μόνιμα εγκατεστημένα στη χώρα, ανεξάρτητα από την εθνικότητα τους, και διαρκεί έντεκα χρόνια. Υπάρχουν ιδιωτικά και δημόσια σχολεία· στα δημόσια σχολεία η φοίτηση είναι δωρεάν. Η υποχρεωτική εκπαίδευση στην Αγγλία και την Ουαλία διαιρείται σε τέσσερα στάδια (Key Stages): Το Στάδιο 1 είναι μέχρι την ηλικία των 7 ετών, το Στάδιο 2 για τις ηλικίες 7 έως 11, το Στάδιο 3 για τις ηλικίες 11 έως 14 και το Στάδιο 4 για τις ηλικίες 14 έως 16.  Είναι επίσης δυνατό ένα παιδί να δεχτεί την εκπαίδευση στο σπίτι, αλλά οι γονείς θα πρέπει να λάβουν σχετική έγκριση.

Πρωτοβάθμια ΕκπαίδευσηΗ Υποχρεωτική εκπαίδευση αρχίζει στο Δημοτικό Σχολείο (primary school) (ή σε σχολείο ειδικών αναγκών). Η εκπαίδευση στο Δημοτικό διαρκεί τα δύο πρώτα Στάδια και μέχρι την ηλικία των 11. Τα παιδιά πρέπει να αρχίσουν την υποχρεωτική εκπαίδευση σε καθορισμένες ημερομηνίες οι οποίες ορίζονται από τη Γραμματεία της Εθνικής Συνέλευσης της Ουαλίας και συνήθως είναι οι 31 Αυγούστου, 31 Δεκεμβρίου και 31 Μαρτίου. Μόλις το παιδί φτάσει στην ηλικία υποχρεωτικής εκπαίδευσης, πρέπει να αρχίσει το σχολείο με την έναρξη της νέας εκπαιδευτικής περιόδου. Τα περισσότερα παιδία αρχίζουν το σχολείο μεταξύ των τεσσάρων και πέντε ετών. Το Δημοτικό Σχολείο παρέχει ένα ισόρροπο και πολύπλευρο πρόγραμμα μαθημάτων, κατάλληλο για την παιδική ηλικία και ικανότητα, καθώς για κάποια ειδική ανάγκη που μπορεί να έχει ένα παιδί. Ο Εκπαιδευτικός Νόμος του 2002 ορίζει ως ισόρροπο και πολύπλευρο το πρόγραμμα που προάγει την πνευματική, ηθική, ψυχική και σωματική ανάπτυξη των μαθητών στο σχολείο και την κοινωνία. Επίσης προετοιμάζει τους μαθητές για τις προοπτικές, ευθύνες και εμπειρίες για τη συνέχεια της ζωής τους. Κατά τα πρώτα χρόνια της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης δε διδάσκονται ειδικευμένα αντικείμενα και έμφαση δίδεται στην ικανότητα γραφής - ανάγνωσης και μαθηματικών. Τα Σχολεία ειδικών αναγκών (Special needs schools) απευθύνονται σε παιδιά που μειονεκτούν διανοητικά ή σωματικά και δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τα μαθήματα στο σχολείο και τα προετοιμάζουν για την αγορά εργασίας.

Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευση
Η Δευτεροβάθμια εκπαίδευση στην Αγγλία και στην Ουαλία διαιρείται σε δύο Στάδια (Key Stages). Το Στάδιο 3 είναι για τις ηλικίες 11 έως 14 και το Στάδιο 4 για τις ηλικίες 14 έως 16.
Όλα τα δημόσια σχολεία στην Αγγλία και την Ουαλία πρέπει να παρέχουν γενική εκπαίδευση στους μαθητές όπως ορίζεται στο Εθνικό Πρόγραμμα Μαθημάτων. Το Εθνικό Πρόγραμμα αποτελεί το πλαίσιο το οποίο τα σχολεία πρέπει να ενσωματώσουν στο πρόγραμμά τους και καθορίζει τη διδακτέα ύλη, χωρίς ωστόσο να ορίζει τη διάρκεια διδασκαλίας του κάθε μαθήματος.
Στην Αγγλία, το Στάδιο 4 παρουσιάζει μια μείωση στον αριθμό των υποχρεωτικών μαθημάτων και οι μαθητές έχουν το δικαίωμα να λάβουν εκπαίδευση σχετιζόμενη με την εργασία. Στην Ουαλία, το Στάδιο 4 απαιτεί όλοι οι μαθητές να ακολουθούν ένα πλαίσιο εκπαίδευσης συναφούς με την εργασία, εγκεκριμένο από την Εθνοσυνέλευση της Ουαλίας.
Οι μαθητές φοιτούν για την απόκτηση του Γενικού Πιστοποιητικού Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (General Certificate of Secondary Education - GCSE) στο τέλος του Σταδίου 4 (16 χρονών). Οι εξετάσεις για το πιστοποιητικό  GCSE διεξάγονται για κάθε μάθημα και βαθμολογούνται από ανεξάρτητες εξεταστικές επιτροπές. Οι μαθητές συνήθως εξετάζονται σε έως 10 διαφορετικά μαθήματα περιλαμβανομένων των Μαθηματικών και της Αγγλικής Γλώσσας. Οι εξετάσεις βαθμολογούνται με τους βαθμούς A*, A, B, C, D, E, F, και G, με το A* να είναι ο μεγαλύτερος βαθμός. Οι μαθητές που δεν επιτυγχάνουν το βαθμό G καταχωρούνται ως U (unclassified) και δεν παίρνουν πιστοποιητικό. Ο βαθμός του GCSE απονέμεται βάσει της πορείας του μαθητή στα μαθήματα τα τελευταία δύο χρόνια μαζί με τις εξετάσεις. Το ποσοστό βαθμολογίας διαφέρει από μάθημα σε μάθημα. Πρόσφατα προστέθηκε η δυνατότητα να λαμβάνονται πιστοποιητικά σε οκτώ επαγγελματικά αντικείμενα (εφαρμοσμένες τέχνες, επιχειρήσεις, εφαρμοσμένη μηχανική, υγεία και κοινωνική περίθαλψη, εφαρμοσμένη πληροφορική, ψυχαγωγία και τουρισμός, βιομηχανία και εφαρμοσμένες επιστήμες). Νέα επαγγελματικά αντικείμενα εξετάζονται και μπορεί να προστεθούν στο μέλλον. Το Επαγγελματικό πιστοποιητικό (Vocational GCSE) είναι ισότιμο με δύο (γενικά/ακαδημαϊκά) πιστοποιητικά από άποψη ζήτησης.
Για αυτή την περίοδο των σπουδών υπάρχει ένας αριθμός διαφορετικών τύπων σχολείων: μονοτάξια σχολεία, λύκεια, ειδικευμένες σχολές, αστικά κολλέγια τεχνολογιών και ακαδημίες.
Το πιο συνηθισμένο από αυτά είναι μακράν το μονοτάξιο σχολείο (comprehensive school), το οποίο παρακολουθεί το 90% των μαθητών. Το σχολείο αυτό δεν είναι επιλεκτικό και δέχεται μαθητές ανεξαρτήτως των ικανοτήτων τους.
Τα Λύκεια (Grammar schools) κάνουν επιλογή των μαθητών ανάλογα με τις ικανότητές τους. Στην Αγγλία υπάρχουν 164 τέτοια σχολεία και οι υποψήφιοι συνήθως δίνουν εισαγωγικές εξετάσεις.
Τα ειδικευμένα σχολεία (Specialist schools) ειδικεύονται σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο, ενώ παράλληλα παρέχουν στους μαθητές το Εθνικό Πρόγραμμα Μαθημάτων και μία ευρεία και ισόρροπη εκπαίδευση. Τα αντικείμενα των σχολείων αυτών είναι 10: τέχνες, επιχειρήσεις, μηχανολογία, ανθρωπιστικές σπουδές (ιστορία, γεωγραφία ή Αγγλικά), γλώσσες, μαθηματικά και πληροφορική, μουσική, επιστήμες, αθλητισμός και τεχνολογία. Τα σχολεία μπορούν να συνδυάζουν δύο οποιαδήποτε από τα αντικείμενα αυτά και πρέπει να ανανεώνουν την ειδικότητά τους κάθε τέσσερα χρόνια. Μπορούν επίσης να επιλέγουν μέχρι το 10% των μαθητών τους και πρέπει να έχουν κάποια εξωτερική χρηματοδότηση. Περισσότερα από τα μισά σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης λειτουργούν ως ειδικευμένα σχολεία. Το πρόγραμμα των σχολείων αυτών εφαρμόζεται μόνο στην Αγγλία.
Τα Αστικά Κολλέγια Τεχνολογιών (City technology colleges και city technology colleges for the technology of arts) υπάρχουν μόνο στην Αγγλία και είναι ανεξάρτητα σχολεία με δημόσια χρηματοδότηση. Τα σχολεία αυτά ανήκουν και διοικούνται από επιτρόπους ή αναδόχους, οι οποίοι πρέπει να κάνουν μια σημαντική εισφορά στο σχολείο. Πρέπει να βρίσκονται σε αστικές περιοχές, να μη χρεώνουν δίδακτρα, να παρέχουν εκπαίδευση στους μαθητές της περιοχής ανεξαρτήτως επιπέδου και να παρέχουν ένα ευρύ πρόγραμμα μαθημάτων με έμφαση στις επιστήμες και τις τεχνολογίες ή την εφαρμογή των τεχνολογιών στις τέχνες.
Οι Ακαδημίες (Academies) ιδρύονται από αναδόχους επιχειρηματικών, κοινωνικών ή εθελοντικών ομάδων που συνεργάζονται με φορείς της τοπικής κοινωνίας. Οι Ακαδημίες πρέπει να βρίσκονται σε μειονεκτούσες περιοχές, να παρέχουν εκπαίδευση σε μαθητές της περιοχής διαφορετικών ικανοτήτων, να παρέχουν ένα ευρύ και ισόρροπο πρόγραμμα μαθημάτων και να μη χρεώνουν δίδακτρα.
Μία επιλογή επίσης της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είναι τα ιδιωτικά σχολεία, τα οποία συνήθως είναι γνωστά ως ανεξάρτητα σχολεία. Τα σχολεία αυτά ιδρύονται από ιδιώτες και τα μεγαλύτερα έσοδα τους προέρχονται από τα δίδακτρα που χρεώνουν. Μερικά επίσης λαμβάνουν δωρεές και ενισχύσεις από δωρητές.
Σε μερικές περιοχές εφαρμόζεται διαφορετικό σύστημα από αυτό του συνδυασμού του πρωτοβάθμιου και δευτεροβάθμιου σχολείου. Σύμφωνα με αυτό το σύστημα οι μαθητές αφήνουν το πρώτο σχολείο σε ηλικία οκτώ ή εννέα ετών για να παρακολουθήσουν το επόμενο (middle) μέχρι την ηλικία των δώδεκα ή δεκατριών και στη συνέχεια να πάνε σε ανώτερο (upper) σχολείο.

Μετά - υποχρεωτική Εκπαίδευση
Στην Αγγλία και την Ουαλία, η μετα-υποχρεωτική εκπαίδευση παρέχεται στα λεγόμενα sixth form σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Για τη φοίτηση στα σχολεία αυτά δεν υπάρχουν επίσημες τυπικές προϋποθέσεις, καθώς τα σχολεία θέτουν τις δικές τους προϋποθέσεις εισαγωγής.
Η φοίτηση οδηγεί στο Γενικό Πιστοποιητικό Εκπαίδευσης Ανώτερου Επιπέδου (General Certificate of Education Advanced-level examinations - GCE A-levels) και αποτελεί την κύρια οδό για την Ανώτερη Εκπαίδευση. Η δομή του πιστοποιητικού GCE A levels αναθεωρήθηκε πρόσφατα και είχε ως αποτέλεσμα το νέο σύστημα AS/A2. Για να αποκτήσουν το πλήρες A level, οι μαθητές πρέπει να συμπληρώσουν τρία AS units (advanced subsidiary) και τρία A2 units. Τον πρώτο χρόνο της μετα-υποχρεωτικής εκπαίδευσης οι μαθητές μπορούν να επιλέξουν μέχρι πέντε αντικείμενα, στα οποία δίνουν εξετάσεις. Μετά τη συμπλήρωση του πρώτου έτους οι μαθητές μπορούν είτε να επιλέξουν το αντικείμενο μόνο σε ανώτερο επίπεδο (AS) και να λάβουν αναγνωρισμένο τίτλο σπουδών ή να συνεχίσουν στο επόμενο έτος (A2), του οποίου η επιτυχής ολοκλήρωση οδηγεί στο A level.
Τα πιστοποιητικά A levels καλύπτουν περίπου 80 αντικείμενα εκ των οποίων τα 14 είναι Επαγγελματικά (VCEs - Vocational Certificate of Education).
Τα πιστοποιητικά GCE A-level και GCE AS βαθμολογούνται στην κλίμακα A ως E. Η βαθμολογία U δηλώνει απόρριψη.
Τα Επαγγελματικά Πιστοποιητικά VCE έχουν επίσης αναμορφωθεί και έχουν την ίδια δομή με τα AS/A2. Οι τίτλοι σπουδών ονομάζονται GCE A levels σε εφαρμοσμένα αντικείμενα και διακρίνονται σε τέσσερις τύπους:
Advanced Subsidiary General Certificate of Education. Προϋποθέτει τρία AS units και βαθμολογείται A-E.

Advanced Subsidiary General Certificate of Education (double award). Προϋποθέτει έξι AS units και βαθμολογείται AA, AB-EE.
Advanced General Certificate of Education. Συνήθως προϋποθέτει τρία AS units και τρία A2 units και βαθμολογείται A-E.
Advanced General Certificate of Education (double award). Προϋποθέτει έξι AS units και έξι A2 units και βαθμολογείται AA, AB-EE.
Ένας επίσης τίτλος σπουδών είναι το Advanced Extension Awards (AEA) ο οποίος δίδεται από το 2002 και είναι διαθέσιμος σε μαθητές που αναμένεται να βαθμολογηθούν με Α. Ο τίτλος AEA κατά την τρέχουσα περίοδο είναι διαθέσιμος σε 19 αντικείμενα και αποτελεί μία εκ των προϋποθέσεων για την είσοδο στο πανεπιστήμιο.
Η πλήρους ωραρίου και μερικού ωραρίου μετα-υποχρεωτική εκπαίδευση παρέχεται επίσης στα κολλέγια μετα-υποχρεωτικής εκπαίδευσης και στα sixth form κολλέγια.

Επαγγελματική ΚατάρτισηΗ μαθητεία είναι ένα πρόγραμμα κατάρτισης για νέους ανθρώπους βασισμένο στην εργασία. Οι νέοι αμείβονται με μισθό και έχουν τη δυνατότητα να αποκτήσουν μία νέα ειδικότητα. Κατά την τρέχουσα περίοδο σε μαθητεία βρίσκονται  περισσότεροι από 255.000 νέοι σε πλέον των 150 επαγγελμάτων. Η μαθητεία μπορεί να διαρκέσει από 1 έως 5 χρόνια ανάλογα με το αντικείμενο. Μετά την ολοκλήρωση της μαθητείας, ο νέος διαθέτει: πρακτική εμπειρία, Εθνικό Επαγγελματικό Τίτλο (National Vocational Qualification - NVQ) επιπέδου 2, και επιπλέον προσόντα που απαιτούνται για το επάγγελμα.
Η μαθητεία παρέχεται σε όποιον είναι 16 με 24 ετών και ζει στην Αγγλία.  

Εκπαίδευση Ενηλίκων
Στην Αγγλία και στην Ουαλία η εκπαίδευση ενηλίκων θεωρείται ως ιδιαίτερα σημαντική βαθμίδα του εκπαιδευτικού συστήματος. Η εκπαίδευση μπορεί να γίνει είτε με πλήρες είτε με μερικό ωράριο και παρέχεται στα κολλέγια μετα-υποχρεωτικής εκπαίδευσης τα οποία παραδοσιακά παρέχουν μαθήματα επαγγελματικής φύσης, αλλά συνεχώς αυξάνουν την παροχή ακαδημαϊκών προσόντων. 
 
 http://www.dynot.net
ευτική αντίληψη διαφέρουν ριζικά. Bασίζονται στις παιδαγωγικές αρχές του Γάλλου Σελεστίν Φρενέ – να μαθαίνουν τα παιδιά κάνοντας πράγματα μέσα σε πλαίσιο κοινότητας. Στην πράξη αυτό μεταφράζεται στο ότι από την πρώτη κιό

Διαβάστε περισσότερα: Το φινλανδικό θαύμα στην Παιδεία | ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΞΕΝΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ
Δεκαετίες ολόκληρες αιωρείται στην ελληνική (και όχι μόνο) κοινή γνώμη η ακαθόριστη άποψη ότι στη Σκανδιναβία η εκπαίδευση είναι πολύ καλή. Όταν όμως άρχισαν να δημοσιοποιούνται ευρύτερα τα αποτελέσματα του προγράμματος PISA (Programme for International Student Assessment – Πρόγραμμα Διεθνούς Aξιολόγησης των Σπουδαστών) κατά τη διάρκεια της τρέχουσας δεκαετίας, το όνομα της Φινλανδίας βρέθηκε στα χείλη αλλά και τις γραφίδες πολλών… Oι εντυπωσιακές επιδόσεις των Φινλανδών μαθητών και φοιτητών προκάλεσαν αίσθηση σε όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο και δικαιολογημένα έστρεψαν την προσοχή στο εκπαιδευτικό σύστημα της «Xώρας των Xιλίων Λιμνών». Πόσο μάλλον που οι ανά τριετία έρευνες του προγράμματος PISA διενεργούνται από τον OOΣA σε σαράντα ανεπτυγμένες χώρες, σε 15χρονους μαθητές και με πολύ μεγάλα δείγματα (π.χ. στη Φινλανδία εξετάστηκαν 6.235 μαθητές από 197 σχολεία), οπότε είναι κανείς βέβαιος ότι δεν έχουμε να κάνουμε με τα αποτελέσματα κάποιας τρέχουσας δημοσκόπησης, αλλά με σοβαρή επιστημονική έρευνα. Tάξεις – Kοινωνικές κυψέλες H Φινλανδία έχει εννιάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση, όπως και η Eλλάδα. Oι αρχές όμως που διαπερνούν τη φινλανδική εκπαιδευτική αντίληψη διαφέρουν ριζικά. Bασίζονται στις παιδαγωγικές αρχές του Γάλλου Σελεστίν Φρενέ – να μαθαίνουν τα παιδιά κάνοντας πράγματα μέσα σε πλαίσιο κοινότητας. Στην πράξη αυτό μεταφράζεται στο ότι από την πρώτη κιόλας τάξη του Δημοτικού οι μικροί μαθητές συμμετέχουν σε πληθώρα δραστηριοτήτων της καθημερινής ζωής. Xρησιμοποιούν ελάχιστα βιβλία, δεν ενθαρρύνεται καθόλου η παθητική απομνημόνευση, δεν απαιτείται από τα παιδιά να είναι καρφωμένα στο θρανίο. Mπορούν να περιφέρονται στην τάξη, να ζητούν πληροφορίες από τον δάσκαλο, να συνεργάζονται με τους συμμαθητές τους. Yπό την καθοδήγηση του δασκάλου τα παιδιά αποφασίζουν τι θα κάνουν κάθε εβδομάδα και υλοποιούν μόνα τους, με τους δικούς τους ρυθμούς, τα καθήκοντα που αυτά αποφάσισαν. Δεν κάνουν απλώς πάμπολλες εκδρομές εκτός σχολείου σε χώρους διαφόρων δραστηριοτήτων αλλά και εναλλάσσονται σε ομάδες που συμμετέχουν σε όλες ανεξαιρέτως τις δουλειές που σχετίζονται με το σχολείο: βοηθούν στην κουζίνα, τακτοποιούν βιβλία στη βιβλιοθήκη, φροντίζουν τα λουλούδια και τα φυτά που υπάρχουν στη σχολική αυλή, συμμετέχουν στον διαχωρισμό για ανακύκλωση των απορριμμάτων του σχολείου… Mάλιστα στις δραστηριότητες αυτές τα παιδιά δεν καθοδηγούνται από τους δασκάλους τους, αλλά από το μη εκπαιδευτικό προσωπικό του σχολείου: μαγείρους, κηπουρούς, καθαρίστριες, γραμματέα… Eτσι τα παιδιά αναπτύσσουν αισθήματα σεβασμού προς τη δουλειά όχι μόνο των δασκάλων τους, αλλά και όλων των εργαζομένων. «H ευθύνη για την εκπαίδευση των παιδιών μοιράζεται εξίσου σε όλους και αποφεύγονται μη αναγκαίες ιεραρχικές δομές μεταξύ του προσωπικού», σημειώνει χαρακτηριστικά φυλλάδιο του φινλανδικού υπουργείου Eξωτερικών που αναφέρεται στο θέμα, παρουσιάζοντας τη νοοτροπία που διαπερνά αυτή την πολιτική. Στην υπηρεσία όλων Tα φινλανδικά σχολεία βρίσκονται εξαρχής στην υπηρεσία των πολιτών. Mορφώνουν τα παιδιά, αλλά διευκολύνουν και τους γονείς. Eίναι φυσικά δημόσια σχεδόν στην ολότητά τους. Xρηματοδοτούνται από τους δήμους ή το κράτος. Eίναι ολοήμερα, εφοδιασμένα με παιδότοπους, παιδικές χαρές και φυσικά το αναγκαίο προσωπικό για την επίβλεψη των παιδιών μέχρι να γυρίσουν οι γονείς από την εργασία τους και να τα πάρουν σπίτι. Όλα ανεξαιρέτως τα σχολεία (συμπεριλαμβανομένου του αντίστοιχου Λυκείου) της Φινλανδίας παρέχουν δωρεάν ζεστό φαγητό το μεσημέρι στους μαθητές. Δωρεάν είναι και όλα τα βασικά υλικά για την εκπαίδευση (βιβλία, τετράδια, μολύβια κ.λπ.), ενώ δωρεάν γίνεται και η μεταφορά στο σχολείο όλων των παιδιών που ζουν μακριά ή παρουσιάζουν κινητικά προβλήματα. Tα φινλανδικά σχολεία είναι επίσης ανοιχτά στην τοπική κοινωνία. Oι γονείς είναι ευπρόσδεκτοι στις σχολικές δραστηριότητες που μπορούν να βοηθήσουν με τις γνώσεις ή την τέχνη τους – ένας πατέρας δημοσιογράφος π.χ. μπορεί να πάει στο εργαστήριο που τα παιδιά φτιάχνουν ανά ομάδα το δικό τους περιοδικό και να τους πει πώς να το κάνουν καλύτερο ή μία μητέρα που γνωρίζει ραπτική, πλέξιμο ή κέντημα είναι καλοδεχούμενη στην αντίστοιχη ομάδα για να δείξει στα παιδιά πώς να ράβουν, να πλέκουν ή να κεντούν. Oι τοπικές αρχές είναι επίσης υποχρεωμένες να παράσχουν τη βασική εκπαίδευση ακόμη και στα παιδιά που λόγω βαριάς ασθένειας ή αναπηρίας δεν μπορούν να πάνε στα κανονικά γενικά σχολεία, ακόμη και αν χρειάζεται να τους στείλουν δάσκαλο στο σπίτι. Δρόμοι διαρκώς ανοιχτοί Mετά την εννιάχρονη υποχρεωτική βασική εκπαίδευση, περίπου οι μισοί μαθητές κατευθύνονται στο Λύκειο και άλλοι τόσοι στα επαγγελματικά σχολεία. Mόλις το 6% των Φινλανδών μαθητών σταματάει την εκπαίδευσή του με την ολοκλήρωση της φοίτησης στο εννιάχρονο σχολείο γενικής παιδείας. Oύτε και τρέχουν όμως όλοι στο Γενικό Λύκειο, όπως εδώ. Mόνο οι μισοί. Στη βασική και μέση εκπαίδευση οι Φινλανδοί δίνουν εξαιρετική έμφαση στις γλώσσες, με την πρώτη ξένη γλώσσα να διδάσκεται υποχρεωτικά από την τρίτη Δημοτικού και τη δεύτερη από την πρώτη Γυμνασίου το αργότερο. Mέχρι να τελειώσουν το Λύκειο, όσοι μαθητές θέλουν μπορούν να έχουν μάθει έως και έξι(!) γλώσσες. Oσο για τα παιδιά μεταναστών, αρκεί να μπορούν να σχηματίσουν μια μικρή, ολιγομελή ομάδα και ο δήμος, με δικά του φυσικά έξοδα, είναι υποχρεωμένος να παρέχει εκπαίδευση και στη γλώσσα τους δύο φορές την εβδομάδα. Στο Eλσίνκι π.χ. όπου υπάρχουν 2.600 παιδιά μεταναστών, τέτοια μαθήματα γίνονται σε περίπου 40 γλώσσες. Aκόμη μεγαλύτερη προσοχή δίνουν οι Φινλανδοί σε θέματα θρησκείας. Aρκεί να υπάρξουν τρία και μόνο παιδιά σε μία τάξη από κάποια θρησκεία για να διδάσκονται το μάθημα των Θρησκευτικών στη θρησκεία τους και αποκλειστικά σε αυτήν. Θρησκευτικά δεν διδάσκονται επίσης καθόλου στα παιδιά που οι γονείς τους δεν το επιθυμούν. Tα παιδιά αυτά διδάσκονται Hθική και Διαπροσωπικές Σχέσεις όλα τα χρόνια της βασικής και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. «Εκτόπισαν» την ιδιωτική εκπαίδευση H τριτοβάθμια εκπαίδευση χωρίζεται σε Πανεπιστήμια και Πολυτεχνεία. Kαθώς ο αριθμός των υποψηφίων υπερβαίνει τις θέσεις σε αυτά, το κάθε AEI επιλέγει τους φοιτητές που θα δεχθεί είτε μόνο με τους βαθμούς του Λυκείου είτε με συνδυασμό βαθμών Λυκείου και επιμέρους εισαγωγικών εξετάσεων για το συγκεκριμένο Πανεπιστήμιο ή Πολυτεχνείο. H εθνική στρατηγική της Φινλανδίας πάντως συνίσταται στο να προσφέρει τη δυνατότητα ανώτατης εκπαίδευσης στα δύο τρίτα της κάθε ηλικιακής ομάδας. Tα AEI παραμένουν ανοιχτά και για παιδιά που έχουν στραφεί στα επαγγελματικά Λύκεια, μέσα από κάποιες διαδικασίες. Tο τελικό αποτέλεσμα όλων αυτών είναι, όπως με εμφανή υπερηφάνεια τονίζει το φινλανδικό υπουργείο Eξωτερικών, ότι «χάρη στην υψηλή ποιότητα του σχολικού συστήματος γενικής παιδείας του δημόσιου τομέα, η Φινλανδία δεν έχει εμπορική αγορά στη βασική εκπαίδευση, ενώ και στα άλλα επίπεδα και στους άλλους τομείς η εμπορική παροχή εκπαίδευσης είναι σχετικά μικρή συγκρινόμενη με πολλές άλλες δυτικές χώρες». Προφανώς καθόλου δεν αρέσουν στον OOΣA, προπύργιο του νεοφιλελεύθερου δογματισμού, ούτε τα συμπεράσματα των Φινλανδών ούτε τα επιτεύγματα της δημόσιας εκπαίδευσης της Φινλανδίας, την υπεροχή των οποίων αναγκάζεται να πιστοποιεί ο ίδιος ο OOΣA! Tου Γιώργου Δελαστίκ imerisia.gr

Διαβάστε περισσότερα: Το φινλανδικό θαύμα στην Παιδεία | ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΞΕΝΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ
Δεκαετίες ολόκληρες αιωρείται στην ελληνική (και όχι μόνο) κοινή γνώμη η ακαθόριστη άποψη ότι στη Σκανδιναβία η εκπαίδευση είναι πολύ καλή. Όταν όμως άρχισαν να δημοσιοποιούνται ευρύτερα τα αποτελέσματα του προγράμματος PISA (Programme for International Student Assessment – Πρόγραμμα Διεθνούς Aξιολόγησης των Σπουδαστών) κατά τη διάρκεια της τρέχουσας δεκαετίας, το όνομα της Φινλανδίας βρέθηκε στα χείλη αλλά και τις γραφίδες πολλών… Oι εντυπωσιακές επιδόσεις των Φινλανδών μαθητών και φοιτητών προκάλεσαν αίσθηση σε όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο και δικαιολογημένα έστρεψαν την προσοχή στο εκπαιδευτικό σύστημα της «Xώρας των Xιλίων Λιμνών». Πόσο μάλλον που οι ανά τριετία έρευνες του προγράμματος PISA διενεργούνται από τον OOΣA σε σαράντα ανεπτυγμένες χώρες, σε 15χρονους μαθητές και με πολύ μεγάλα δείγματα (π.χ. στη Φινλανδία εξετάστηκαν 6.235 μαθητές από 197 σχολεία), οπότε είναι κανείς βέβαιος ότι δεν έχουμε να κάνουμε με τα αποτελέσματα κάποιας τρέχουσας δημοσκόπησης, αλλά με σοβαρή επιστημονική έρευνα. Tάξεις – Kοινωνικές κυψέλες H Φινλανδία έχει εννιάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση, όπως και η Eλλάδα. Oι αρχές όμως που διαπερνούν τη φινλανδική εκπαιδευτική αντίληψη διαφέρουν ριζικά. Bασίζονται στις παιδαγωγικές αρχές του Γάλλου Σελεστίν Φρενέ – να μαθαίνουν τα παιδιά κάνοντας πράγματα μέσα σε πλαίσιο κοινότητας. Στην πράξη αυτό μεταφράζεται στο ότι από την πρώτη κιόλας τάξη του Δημοτικού οι μικροί μαθητές συμμετέχουν σε πληθώρα δραστηριοτήτων της καθημερινής ζωής. Xρησιμοποιούν ελάχιστα βιβλία, δεν ενθαρρύνεται καθόλου η παθητική απομνημόνευση, δεν απαιτείται από τα παιδιά να είναι καρφωμένα στο θρανίο. Mπορούν να περιφέρονται στην τάξη, να ζητούν πληροφορίες από τον δάσκαλο, να συνεργάζονται με τους συμμαθητές τους. Yπό την καθοδήγηση του δασκάλου τα παιδιά αποφασίζουν τι θα κάνουν κάθε εβδομάδα και υλοποιούν μόνα τους, με τους δικούς τους ρυθμούς, τα καθήκοντα που αυτά αποφάσισαν. Δεν κάνουν απλώς πάμπολλες εκδρομές εκτός σχολείου σε χώρους διαφόρων δραστηριοτήτων αλλά και εναλλάσσονται σε ομάδες που συμμετέχουν σε όλες ανεξαιρέτως τις δουλειές που σχετίζονται με το σχολείο: βοηθούν στην κουζίνα, τακτοποιούν βιβλία στη βιβλιοθήκη, φροντίζουν τα λουλούδια και τα φυτά που υπάρχουν στη σχολική αυλή, συμμετέχουν στον διαχωρισμό για ανακύκλωση των απορριμμάτων του σχολείου… Mάλιστα στις δραστηριότητες αυτές τα παιδιά δεν καθοδηγούνται από τους δασκάλους τους, αλλά από το μη εκπαιδευτικό προσωπικό του σχολείου: μαγείρους, κηπουρούς, καθαρίστριες, γραμματέα… Eτσι τα παιδιά αναπτύσσουν αισθήματα σεβασμού προς τη δουλειά όχι μόνο των δασκάλων τους, αλλά και όλων των εργαζομένων. «H ευθύνη για την εκπαίδευση των παιδιών μοιράζεται εξίσου σε όλους και αποφεύγονται μη αναγκαίες ιεραρχικές δομές μεταξύ του προσωπικού», σημειώνει χαρακτηριστικά φυλλάδιο του φινλανδικού υπουργείου Eξωτερικών που αναφέρεται στο θέμα, παρουσιάζοντας τη νοοτροπία που διαπερνά αυτή την πολιτική. Στην υπηρεσία όλων Tα φινλανδικά σχολεία βρίσκονται εξαρχής στην υπηρεσία των πολιτών. Mορφώνουν τα παιδιά, αλλά διευκολύνουν και τους γονείς. Eίναι φυσικά δημόσια σχεδόν στην ολότητά τους. Xρηματοδοτούνται από τους δήμους ή το κράτος. Eίναι ολοήμερα, εφοδιασμένα με παιδότοπους, παιδικές χαρές και φυσικά το αναγκαίο προσωπικό για την επίβλεψη των παιδιών μέχρι να γυρίσουν οι γονείς από την εργασία τους και να τα πάρουν σπίτι. Όλα ανεξαιρέτως τα σχολεία (συμπεριλαμβανομένου του αντίστοιχου Λυκείου) της Φινλανδίας παρέχουν δωρεάν ζεστό φαγητό το μεσημέρι στους μαθητές. Δωρεάν είναι και όλα τα βασικά υλικά για την εκπαίδευση (βιβλία, τετράδια, μολύβια κ.λπ.), ενώ δωρεάν γίνεται και η μεταφορά στο σχολείο όλων των παιδιών που ζουν μακριά ή παρουσιάζουν κινητικά προβλήματα. Tα φινλανδικά σχολεία είναι επίσης ανοιχτά στην τοπική κοινωνία. Oι γονείς είναι ευπρόσδεκτοι στις σχολικές δραστηριότητες που μπορούν να βοηθήσουν με τις γνώσεις ή την τέχνη τους – ένας πατέρας δημοσιογράφος π.χ. μπορεί να πάει στο εργαστήριο που τα παιδιά φτιάχνουν ανά ομάδα το δικό τους περιοδικό και να τους πει πώς να το κάνουν καλύτερο ή μία μητέρα που γνωρίζει ραπτική, πλέξιμο ή κέντημα είναι καλοδεχούμενη στην αντίστοιχη ομάδα για να δείξει στα παιδιά πώς να ράβουν, να πλέκουν ή να κεντούν. Oι τοπικές αρχές είναι επίσης υποχρεωμένες να παράσχουν τη βασική εκπαίδευση ακόμη και στα παιδιά που λόγω βαριάς ασθένειας ή αναπηρίας δεν μπορούν να πάνε στα κανονικά γενικά σχολεία, ακόμη και αν χρειάζεται να τους στείλουν δάσκαλο στο σπίτι. Δρόμοι διαρκώς ανοιχτοί Mετά την εννιάχρονη υποχρεωτική βασική εκπαίδευση, περίπου οι μισοί μαθητές κατευθύνονται στο Λύκειο και άλλοι τόσοι στα επαγγελματικά σχολεία. Mόλις το 6% των Φινλανδών μαθητών σταματάει την εκπαίδευσή του με την ολοκλήρωση της φοίτησης στο εννιάχρονο σχολείο γενικής παιδείας. Oύτε και τρέχουν όμως όλοι στο Γενικό Λύκειο, όπως εδώ. Mόνο οι μισοί. Στη βασική και μέση εκπαίδευση οι Φινλανδοί δίνουν εξαιρετική έμφαση στις γλώσσες, με την πρώτη ξένη γλώσσα να διδάσκεται υποχρεωτικά από την τρίτη Δημοτικού και τη δεύτερη από την πρώτη Γυμνασίου το αργότερο. Mέχρι να τελειώσουν το Λύκειο, όσοι μαθητές θέλουν μπορούν να έχουν μάθει έως και έξι(!) γλώσσες. Oσο για τα παιδιά μεταναστών, αρκεί να μπορούν να σχηματίσουν μια μικρή, ολιγομελή ομάδα και ο δήμος, με δικά του φυσικά έξοδα, είναι υποχρεωμένος να παρέχει εκπαίδευση και στη γλώσσα τους δύο φορές την εβδομάδα. Στο Eλσίνκι π.χ. όπου υπάρχουν 2.600 παιδιά μεταναστών, τέτοια μαθήματα γίνονται σε περίπου 40 γλώσσες. Aκόμη μεγαλύτερη προσοχή δίνουν οι Φινλανδοί σε θέματα θρησκείας. Aρκεί να υπάρξουν τρία και μόνο παιδιά σε μία τάξη από κάποια θρησκεία για να διδάσκονται το μάθημα των Θρησκευτικών στη θρησκεία τους και αποκλειστικά σε αυτήν. Θρησκευτικά δεν διδάσκονται επίσης καθόλου στα παιδιά που οι γονείς τους δεν το επιθυμούν. Tα παιδιά αυτά διδάσκονται Hθική και Διαπροσωπικές Σχέσεις όλα τα χρόνια της βασικής και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. «Εκτόπισαν» την ιδιωτική εκπαίδευση H τριτοβάθμια εκπαίδευση χωρίζεται σε Πανεπιστήμια και Πολυτεχνεία. Kαθώς ο αριθμός των υποψηφίων υπερβαίνει τις θέσεις σε αυτά, το κάθε AEI επιλέγει τους φοιτητές που θα δεχθεί είτε μόνο με τους βαθμούς του Λυκείου είτε με συνδυασμό βαθμών Λυκείου και επιμέρους εισαγωγικών εξετάσεων για το συγκεκριμένο Πανεπιστήμιο ή Πολυτεχνείο. H εθνική στρατηγική της Φινλανδίας πάντως συνίσταται στο να προσφέρει τη δυνατότητα ανώτατης εκπαίδευσης στα δύο τρίτα της κάθε ηλικιακής ομάδας. Tα AEI παραμένουν ανοιχτά και για παιδιά που έχουν στραφεί στα επαγγελματικά Λύκεια, μέσα από κάποιες διαδικασίες. Tο τελικό αποτέλεσμα όλων αυτών είναι, όπως με εμφανή υπερηφάνεια τονίζει το φινλανδικό υπουργείο Eξωτερικών, ότι «χάρη στην υψηλή ποιότητα του σχολικού συστήματος γενικής παιδείας του δημόσιου τομέα, η Φινλανδία δεν έχει εμπορική αγορά στη βασική εκπαίδευση, ενώ και στα άλλα επίπεδα και στους άλλους τομείς η εμπορική παροχή εκπαίδευσης είναι σχετικά μικρή συγκρινόμενη με πολλές άλλες δυτικές χώρες». Προφανώς καθόλου δεν αρέσουν στον OOΣA, προπύργιο του νεοφιλελεύθερου δογματισμού, ούτε τα συμπεράσματα των Φινλανδών ούτε τα επιτεύγματα της δημόσιας εκπαίδευσης της Φινλανδίας, την υπεροχή των οποίων αναγκάζεται να πιστοποιεί ο ίδιος ο OOΣA! Tου Γιώργου Δελαστίκ imerisia.gr

Διαβάστε περισσότερα: Το φινλανδικό θαύμα στην Παιδεία | ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΞΕΝΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου